Διανύοντας την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα ζούμε σε μία από τις κρισιμότερες περιόδους της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας, τόσο όσον αφορά στη διατροφική επάρκεια και ασφάλεια, όσο και στην αποτελεσματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Η προσπάθεια μετασχηματισμού του Ελληνικού αγροτικού χώρου μέσα από την ύφεση της πολυετούς κρίσης χρέους, με έμφαση στην ποιότητα και στην εξωστρέφεια, συνάντησε αναπάντεχα την πρόκληση του νέου οικονομικού περιβάλλοντος που δημιούργησε παγκοσμίως η πανδημία του νέου κορωνοϊού, αλλά και τα προβλήματα που ανέκυψαν στην παγκόσμια αγορά αγροτικών προϊόντων και εφοδίων από τον πόλεμο στην Ουκρανία, έναν πόλεμο με απρόβλεπτη εξέλιξη και συνέπειες.